Huzur

Barış, erkenden uyanır. Başında bulunan oksijen kaskını çıkarır ve yüzünü nemlendirmek üzere damlacık musluğunu açmak için banyoya gider. Yüzünü nemlendirirken bu ay oldukça damlacık kullandığı bilgisi gözüne çarpmaktadır. Bir müddet tasarruflu kullanmak zorundadır. Aksi takdirde damlacık kredisi bitecek ve yüklü miktarda ceza ödemek durumunda kalacaktır.

İşine gitmek üzere hazırlanan Barış, daha rahat soluyabilmek için kıyafetine bir bitki entegre etmiştir. Damlacıklarının hızla tükenmesine neden olan da bu bitkidir. Ancak Barış, bu durumun lehine olduğundan emindir. Çünkü daha temiz bir hava, kaliteli bir gün geçirmesine ve işini daha sakin bir ruh hali ile yerine getirmesine olanak sağlayacaktır.

Atmosfer veri merkezinde altyapı şefliği yapan Barış, bilime ve uzay teknolojilerine; dünya dışı yaşam formlarına ve yaşanacak bir gezegen arayışlarına merak sarmaktadır.

Yolda bir yandan önceki gece izlediği filmi düşünmekte ve yüzünde hafif bir şaşkınlık ifadesi bulunmaktadır. Yaklaşık 50 yıl öncesinin teknoloji yapısını senaryo alan filimde Atmosfer veri merkezinin adı buluttur ve tüm veriler renkli kablolardan gitmektedir. Dünya’dan milyonlarca kilometre uzaklıkta Mars gezegeninden veriler kablosuz olarak anlık olarak gelebilmekte iken 50 yıl önce insanlar; Dünya ile Mars gezegeni arasındaki uzaklığın çok çok daha kısa mesafelere renkli; zaman zaman içinde bakır bulunduran, kimi zaman ise ayna bulunduran bir teknolojiyi kullanmakta idiler. Ancak o yıllarda gezegenin havası o kadar temizdir ki, insanlar hiçbir bir ilave donanım kullanımına ihtiyaç duymadan evlerinin dışına rahatça çıkabilirler.

Transfer tüpünde pek çok kişi Barış’ın yöntemine benzer çözümler üretmiştir. Hemen hemen her bir birey yanında mutlaka bir bitki taşımaktadır. Kimisi elinde, kimisi çantasında hatta başının üstünde taşıyanı dahi görmek mümkündür. Çünkü oksijen kalitesi oldukça düşüktür bu nedenle neredeyse tüm dünya, Mars gezegeninin dünyalaştırılmasına odaklanmıştır.

Nihayet Atmosfer’e ulaşır. Mesaisinin başlamasına henüz 15 dakika vardır. Ülkenin en yüksek binası olarak bilinen Ottom Kule’nin terasına çıkar. Yanında her zamanki gibi amatör teleskobunu almayı ihmal etmez.

Derin bir iç çekerek manzaraya bakar. Ülkenin yüksek binasının terasında olmasına rağmen görüş açısı çok azdır, ne varki bulutlar aşağı doğru indiğinden Ottom’un terasından gökyüzüne bakıldığında oldukça temiz görünmektedir. Gökyüzünde uçuşan hava araçları ve kargolar dışında….

Saat 08:20, Barış; teleskobu ile gökyüzünü izlemekte ve mümkün olan en uzaktaki nesnelere odaklanmaya çalışmaktadır. Teleskobun merceğine milyonlarca gezegen ve onlardan kopan parçalar yansımaktadır. Ancak Barış, düzenli olarak her gün aynı saatlerde gökyüzüne baktığından aynı görüntülere denk gelmektedir. Bu düzen ona baktığı nesneleri belirli bir sıraya göre inceleme fırsatı da sağlamaktadır.

Saat 08:22, merceğe bir gezegen yansır ancak bir ışıltıyı da beraberinde getirmiştir. Farkında olmadan bu gezegene odaklanan Barış, güneş sisteminin içinde olan bu ışıltıdan çok etkilenmiştir. Yaklaşık olarak 7 dakika boyunca gözünü kamaştıran bu nesneye bakacaktır.

08:30 da mesaisi başladığından teleskobunu kapatır ve Ottom’un bodrum katındaki ofisine geçer.